Nabożeństwa majowe w naszej parafii:
w tygodniu po Mszy świętej o godz. 18.oo
w niedzielę o godz. 17.30
Zapraszamy do wspólnej modlitwy!
Rola Maryi w życiu Kościoła jest niesamowicie wielka. Sobór Watykański II naucza, że
Kościół święty ze szczególną miłością oddaje cześć Najświętszej Maryi Pannie, która nierozerwalnym węzłem jest złączona ze zbawczym dziełem swojego Syna. W Niej Kościół podziwia i wysławia wspaniały owoc odkupienia i jakby w przeczystym obrazie z radością ogląda to, czym cały pragnie i spodziewa się być (Konstytucja o Liturgii, nr 103).
Maryjna pobożność ludowa wypływa z wiary i miłości wiernych do Chrystusa, Odkupiciela rodzaju ludzkiego, oraz ze sposobu rozumienia zbawczej misji, którą Bóg powierzył Maryi z Nazaretu i w której jest Ona nie tylko Matką Pana i Zbawiciela, lecz również, na płaszczyźnie łaski, Matką wszystkich ludzi (por. Dyrektorium o pobożności ludowej, nr 183). Wierni dobrze rozumieją związek łączący Syna z Matką. Wiedzą, że Jej Syn jest prawdziwym Bogiem, a Ona, Matka, jest również ich matką. Dlatego też oddają Jej cześć wiedząc, że będzie się wstawiać za nimi u Boga (por. Dyrektorium…, nr 183).
W maju, miesiącu, który w przeważającej mierze zbiega się z pięćdziesięcioma dniami Wielkanocy, nabożeństwa majowe powinny skupiać naszą uwagę na uczestnictwie Maryi w tajemnicy paschalnej i w wydarzeniu Pięćdziesiątnicy, rozpoczynającej drogę Kościoła (por. Dyrektorium…, nr 191).
Wśród form modlitwy do Najświętszej Dziewicy zalecanych przez Kościół znajdują się litanie. Polegają one na dość długiej serii wezwań do Maryi, następujących po sobie w jednakowym rytmie i stwarzających jakby modlitewny strumień uwielbień i błagań. Wezwania bowiem, przeważnie bardzo krótkie, składają się z dwu części: pierwsza jest wychwalaniem (np. „Panno łaskawa”), druga – błaganiem (np. „módl się za nami”). W księgach liturgicznych obrządku rzymskiego znajduje się m.in. Litania loretańska, którą papieże stale darzą wielkim szacunkiem (Por. Dyrektorium…, nr 203). Śmiało możemy stwierdzić, że jest ona „perłą” wśród litanii. Istniej wiele wersji tej litanii, która pojawiła się na Zachodzie w XII w., zwłaszcza w sanktuariach maryjnych w Italii (Loretto – stąd nazwa). Dnia 11 lipca 1587 r. została oficjalnie zatwierdzona przez papieża Sykstusa V (por. B. Nadolski, Leksykon liturgii, Poznań 2006, s. 744).
[download-attachments]